Verhalen uit het koude noorden: april 2012

Het is ondertussen al zo lang geleden sinds mijn laatste post, dat ik al bijna niet meer weet wat er deze laatste weken allemaal gebeurd is.

Eerst en vooral zijn mijn ouders me voor een weekendje komen bezoeken. Naast ons verblijf in een Bed ‘n’ Breakfast in Lilån, hebben we de meeste toeristische bezienswaardigheden bezocht, zoals het kasteel, de Svampen watertoren en het meer.

In de anderhalve maand dat ik hier al was, had mijn moeder een brochure opgesteld over Örebro, waardoor ze meer van de geschiedenis van de stad kende als ikzelf. Toch heeft het meer dan een uur geduurd om een ‘family-approved’ restaurant te vinden dat gezellig genoeg was en waar meer te krijgen was dan Chinees of broodjes. Jensen Steakhouse was het resultaat.

Supersized cola's

2 wc's in hetzelfde hokje, voor koppels die ALLES delen...

Ook in svampen was het eten bijzonder lekker en dit samen met het uitzicht over de stad maakt het een uitstekende plaats voor te lunchen. En natuurlijk moesten we ook eens een fika’tje doen. Daarvoor zijn we speciaal naar Wadköping gegaan, een soort openlucht museum met oude huisjes.

Fika

Het weekend erna zijn een paar vrienden me komen bezoeken. Met de auto reden ze meer dan 2000 km doorheen Europa om gezellig een pintje te drinken bij de bbq aan het meer. Erwin had een geïmproviseerde vislijn meegebracht om daarna de gevangen vis lekker te grillen. Gelukkig hadden we op voorhand back-up steak gekocht.

In het labo hebben we echter een kleine setback gehad. In een van de incubators was een schimmel aangetroffen, waardoor we alle cellen moesten weggooien en de resultaten die al bekomen waren zijn nu misschien niet meer betrouwbaar. Als gevolg moesten we het hele labo ontsmetten en ter compensatie van het verloren werk, hebben Alex en ik besloten om dubbel zo veel experimenten per week uit te voeren (dus twee keer per week een nachtje door werken ipv 1). Ook de deadline voor de thesis sluipt alsmaar dichter en dichter en de stress om het op tijd af te krijgen groeit dagelijks.

Maar de sfeer is er daardoor niet minder op geworden. Omdat de meeting deze week van 11h tot 13h was, hadden we besloten dat iedereen zijn lunch meebracht om samen te eten en eventueel wat gerechten uit te wisselen. Als kers op de taart had Nicos (de professor) een fles champagne in de frigo ‘gevonden’ die we dan maar samen open deden (uiteindelijk was het maar een klein glaasje, aangezien we met tien waren).

Iedereen van het research team

In het appartement gaat het nog steeds zijn gewone gangetje. Andreas is voor de achtste keer naar Stockholm, Petar en ik zijn nog steeds een how-much-can-you-eat wedstrijd bezig (raar maar waar kom ik gevaarlijk dicht in de buurt bij zijn dagelijkse voedselopname. En ofwel krimpen mijn broeken in de was, ofwel begin ik in de breedte te groeien (wat ik jarenlang onmogelijk achtte) want broeken die vroeger iets te groot waren, zijn plots iets te klein).

Ik heb eindelijk een oplossing gevonden voor de afwezigheid van gordijnen op mijn kamer:

Ik heb er namelijk zelf gemaakt :)

Brilliance comes to those who deserve it!

Als 1 april grap begon het hier plots weer te sneeuwen. Alweer vielen onze bbq plannen in het water toen we wakker werden met een sneeuwtapijtje voor de deur. Ook het Paasweekend blijft niet gespaard van de vorst.